reizen van het Zuider- naar het Noordereiland....

vrijdag 26 februari 2010

Gisteravond, prachtige avond, nog even gewandeld in het stadje Picton, heel schoon en keurig netjes, zoals eigenlijk alle dorpjes en stadjes in NZ.... daarna een biertje en een wijntje op een terrasje: het lijkt wel vakantie :) toch?
We waren nog onder de indruk van een poort naar het park langs de haven... Daarin stonden de namen van de mannen en jongens uit Picton en omgeving die gesneuveld zijn in de eerste en tweede wereldoorlog. Zo veel, zo ver van huis... voor de vrijheid van mensen aan de andere kant van de wereld... Ik kan het niet bevatten.... Trouwens vrijwel elk stadje en elk dorp heeft zo'n monument..... wat kan je dan nog anders doen dan stil zijn...

Vandaag een nieuwe dag, een reisdag, kan je weer op tijd opstaan... pfff. Het plan was eerst naar de haven, dan een uurtje of 3 plus varen met een ferry naar Wellington en dan zover rijden als we kunnen... We waren op tijd aan de haven, nog net niet de eerste... en zagen de ferry arriveren en alle vrachtauto's enz van boord komen, deze ferry had zelfs een aparte mogelijkheid om treinwagons mee te nemen. Verder was er weinig spectaculairs aan behalve dan een hele vracht motorfietsen en trikes plus berijders ... in het schip stonden ze voor ons over de hele breedte van het schip, elke motor werd met touwen vastgezet aan vaste punten aan de wand en in de vloer... net als de vrachtauto's met kettingen werden vastgezet. De oversteek naar Wellingon ging gepaard met zware bewolking en zelfs buien, maar we voeren Wellington binnen met zon, zon, zon... follow the sun he....

De reis naar Hastings, waar we nu staan, was ongeveer 300 km en dat, vanaf 1.30 uur toen we van de boot kwamen; is best veel. De wegen waren meestal recht door een vlak landschap, maar meestal 2 baans en we moesten ook over een paar bergruggen, zandvoort mode, door een gorge, idem mode maar dan vlak, en nog wat van dat gebeuren...

Het landschap varieerde van kust met en zonder stranden, van bergen tot vlak, van heuvels tot weer vlak, van geel gras tot de bekende velden, koeienvelden, stierenvelden, schapenvelden, wijnvelden, korenvelden en nu voor het eerst ook maisvelden... en heel veel bomen, soms kon je het bos niet zien van de bomen, kortom voor elck wat wils...
Nog even gestopt om de chauffeur wat rust te gunnen en om Annie tot de orde te roepen... altijd wat met dat mens, maar zo kwamen we om een of 6 hier op de, alweer, Top 10 camping... aan.

Een wandeling door Hastings werd ons afgeraden vanwege die opgeschoten jeugd, zogezegd: better safe then sorry, dus met een rondje door de buurt hadden we toch onze beweging na de maaltijd.

Morgen in ieder geval naar Napier en misschien nog hier in de buurt wat... dat horen jullie dan wel...

nu is het pruttelkoffie tijd (9 uur) groeten en liefs Ger en Tineke