Over 90 miles beach to Cape Reinga

maandag 8 mei 2010

Maandag, de eerste werkdag van de week .... voor de De Wildes. School voor Karin, Milou en Sven. Ed mocht gewoon zijn uren volmaken op de zaak.... och :). En wij? Onder begeleiding van Ed op de bus gestapt in Waipapa, Kerikeri voor een dagtocht naar Cape Reinga via 90 mile beach. Wat een leuke tocht. Allereest gingen we naar een natuurreservaat: Puketi Forest waar een aantal grote kauri bomen staan. Daar zat een leuk verhaal aan vast: toen het park officieel geopend was kwam Queen Elisabeth, bij wijze van excursie, het park bezoeken, ze reed voor met een of andere limousine, stapte uit keek van een afstandje naar het stukje forest stapte in en reed weg.... terwijl er een wandelpad van hout was aangelegd voor de somma van 1.000.000 dollar!!! leuk he liepen wij over een prachtig houten pad om de kauribomen te bekijken, de queen weet niet wat ze gemist heeft....wat een verscheidenheid, soorten dracaena's op deze bomen, varentjes, van alles, eigenlijk leek het net een botanische tuin... het is een soort jungle maar er zijn geen gevaarlijke dieren te vinden... Na het bezichtigen, gingen we verder naar Taipa, waar we stopten voor een hoge nood en een proviand inslaan stop, dit was dus de enige mogelijkheid om eten en drinken voor de hele dag in de slaan, als je dat niet al had meegenomen. Nou de jeugd kennende weet je al dat die niets meenemen (horen wij tegenwoordig bij de jeugd?) dus die sloegen allemaal voor een dag of 3 in.... wij alleen voor de lunch.... Daarna gingen we naar 90 mile beach. We vlogen met ongeveer 100 k per uur over het strand, nou is de beach misschien geen 90 mile lang, maar 64 mile is ook een eind, toch?
Zo nu en dan liet de chauffeur het gaspedaal los om een hobbeltje te nemen, maar verder was het 100 of meer k per uur.. het is tenslotte een officiele snelweg en je kan er een speedy ticket opdoen... jawel... op het strand .... We stopten tenslotte bijna aan het eind van de beach aan de voet van duinen van een metertje of 40-50 hoog....
Het lijkt erop dat de hoofdmoot van de NZ bezoekers of jeugd is of pensionada's, nou in dit geval was het meestal jeugd... de pensionada generatie bleef beneden en de meeste jeugd ging met een soort bodyboard naar boven. En gleden met een noodgang weer naar beneden, de meeste sporters/sters stonden op en gingen de moeilijke opgang weer maken.... want er was geen sleeplift of kabelbaan.... De chauffeur was de coach en deed alles voor, ondanks blessures van een vorige afdaling... het was prachtig om te zien... hilarisch zelfs soms. Want menige dame schoot onderaan door, terwijl de plank bleef steken, en rolden door een paar centimeter water. Nadat iedereen klaar was met zijn kick, gingen we naar een strandje waar de luch genuttigd kon worden, en/of gezwommen, gewandeld alles waarmee je voor 13.35 uur klaar was, want dan vertrok de bus. Iedereen was op tijd en de etappe naar Cape Reinga ging van start, de chauffeur vertelde niet alleen veel wetenswaardigheden, maar wist veel reizigers er van te overtuigen een boom of een struik te kopen om de Cape weer in de oude toestand terug te brengen. Hier moet de natuur echt een handje geholpen worden want het NZ regenwoud is het langzaamst als het om regenereren gaat. Aangezien Cape Reinga voor de Maori's een heilge plaats is, en de eerste parkeerplaats etc. niet aan de Maori rituele regels voldeed, is alles opnieuw opgezet. En 150.000 bezoekers per jaar is natuurlijk ook een goede reden om alles er picobello uit te laten zien.
Het is een prachtig gezicht de South Pacific Ocean en de Abel Tasman Sea te zien samen komen.... water tegen water... Ik zag geen verschil maar er waren wat golven enz dus... ok
indrukwekkend dan maar :). ---- toch???
Maar eerst een struikje gepoot, in ruil voor a hand full of dollars, maar daar kregen we ook wat voor, de coordinaten en kunnen nu dus gaan controleren of ons struikje het wel goed doet..., een certificate, een ball point en een kaart met postzegels die we aan iemand kunnen sturen... Maar wel erg leuk om Tineke zo in de vreemde te zien tuinieren.... Nadat iedereen gefotografeerd, gefilmd had of was , werd de terugtocht aangevangen, deze keer niet over het strand maar over de gewone wegen.... dat soort waar de korte rechte stukken er alleen zijn om de bochten met elkaar te verbinden.... Nog een kort bezoek aan de Ancient Kauri Kingdom, waar oud kaurihout wordt verwerkt tot meubels en andere snuisterijen.... maar oud betekent ook echt oud, het hout komt uit een moeras en kan ouder zijn dan 45.000 jaar, want dan stopt de carbonleeftijdonderzoekmethode.
Heel mooie dingen gezien... maar toen gingen we echt naar "huis" oftewel Waipapa waar de Dutchies werden geditched (uitspraak van de chauffeur) en we de Mitsubishi terugvonden ondergescheten door een of andere vogel met diarree...

Het was een zeer leuke en leerzame dag... maar voor vandaag heb ik de krampen in mijn vingers dus de groeten en tot morgen...

groeten en liefs Ger en Tineke