Weer geen internet, maar wat een avonturen!!!

Vrijdag 19 februari 2010

Vanmorgen om 9 uur moesten we ons melden bij het Ferry kantoor aan de haven in Bluff. Daar kreeg je een plastic boardingpass op vertoon van je boeking en toen we aan boord gingen van de catamaranachtige ferry van zon 30 meter lang, metertje of 10 breed mochten we de pass alweer afgeven. We vertrokken een beetje laat en dat zou de captain ook niet inhalen liet hij weten.... vanwege een ruwe zee.... Het schip ging er met een sneheid van zo n 30-35 km vandoor en er was een soort vrolijke sfeer aan boord.... totdat we in de open zee terecht kwamen!!! Nu begon het stiller en stiller te worden, ook Tineke zuchtte een paar keer heel erg diep... Dankzij de catamaran vorm konden we niet(?) omslaan maar we stuiterden van links naar rechts en voor naar achteren of dat we in een roller-coaster zaten.. Een groot gedeelte van de overtocht lagen we dwars op de golven... en we zagen de golven aanrollen en dan of met een grote klap of een enorme sproeiregen van water kwamen we er toch weer bovenop en dat duurde zeker 45 minuten.... Koos en Lenie, wij moesten allebei denken aan het Zwolsediep, nou dat was een pleziertochtje vergeleken met deze beproeving :). Het hele wandmeubel in de Geertje-Dina was leeg geweest na 1 minuut... En, waar heb je een roller-coaster waar je 45 minuten in kan zitten? De captain ging ook erg flink doen toen we in de luwte van Stewart eiland kwamen, maar ook voor hem was het hard werken, overigens wordt to overtocht gemiddeld een dag per maand gecanceld, vanwege het weer. Volgens zeggen regent het 3 van de 5 dagen op Stewart eiland en wij hadden ook wel een paar buitjes en een hoop wind maar dat hoorde er een beetje bij. Na eerst in het restaurant boven de ferrykantoren een plunjer-koffie te hebben genuttigd, met uiteraard een punt van het een of ander, erreg lekker... Gingen we op pad voor onze eerste afspraak....een tochtje met de underwaterexplorer, dat was een geweldige ervaring... we zaten onder water in een lange boot met aan beide zijden ramen, wat een uitzicht.... door de wind was het zicht niet wat het normaal was maar we genoten wel van de kelp velden en andere onderwater planten en vissen... Een gids vertelde het een en ander over de planten en dieren (soms een beetje teveel in het plaatselijke dialect) en voor we het wisten waren de 45 minuten alweer voorbij... dat was zeker de moeite waard...
Na de onvermijdelijk shop-wandeling, we hebben bijna alle winkels in Oban bezocht, gingen we naar de Red-Shack voor de volgende afspraak... een bustocht om en door het dorp en langs historische plekken en gebouwtjes.... De chauffeur was een rasechte verteller, droog en onderkoeld vertelde hij alle wetenwaardigheden... weer errig leuk... Gelukkig reed hij heel langzaam, want er zijn vrijwel geen wegen op Stewart Island en 1,5 uur is dan best lang, we zijn enkele malen uitgestapt voor foto sessies en een wandeling met nog meer info en verhalen... Stewart Island is eigenlijk een groot national park met alleen om Oban wat prive grond .... en heel veel van de New Zealand flora en faune doet het op Stewart Island nog redelijk.... Toen deze excursie afgelopen was moesten we onmiddelijk naar de haven, al had de dame op kantoor beloofd dat de ferry zonder ons niet zou vertrekken.... Weer een boardingpas routine... en daar gingen we weer... heen en terug was de ferry mudvol (ongeveer 100 passagiers), heen viel het niet op maar terug werden er nogal wat spuugzakjes gebruikt... wij, met onze ervaring op het water, zeebenen :) hadden dat niet nodig, hahaha.... maar verder was het hetzelfde verhaal als heen... Baffff dan dook de rechterkant diep in de golven en was de linkerkant up in the air en even later was het andersom... en vlogen wij aan de rechterkant hoog door de lucht... de ramen waren voortdurend nat van het overkomende water en daardoor kon ik de rondvliegende
albatrossen maar moeilijk filmen, jammer.... but you can't have it all, can you???....
Bluff... 16.30 uur We haalden de camper op en begonnen de reis naar Curio Bay, ongeveer 100 km, de wind had behoorlijk vat op de camper, maar met vaste hand stuurde ik :):):) de bus langs de smalle wegen... Na een verboden gravelroad,( constant commentaar van de Navman dame: make a U-turn if possible), kwamen we om ongeveer 18.45 uur aan bij Curio Bay, we vielen met de neus in de boter, uiterst zeldzame Yellow Eyed pinguins zijn daar soms te zien... direct 2 in zicht... Verder was het Jurassic versteende woud bij eb goed te zien... ongelofelijk... 180 millioen jaar oud.... en nog tezien in Curio Bay... We reden vervolgens naar de Camping, praktisch naast Curio Bay en vonden een mooie plek midden tussen de flax, een yuccaachtige plant, niet op stam maar wel 2 - 3 eter hoog... en zo zitten we met een biertje en rose tje te luisteren naar de wind die over de toppen van de yuca's waait en aan de camper trekt en duwt....zo romantisch....

proost en welterusten...

groeten Ger en Tineke

PS de foto's volgen morgen misschien... problemen met opladen...