8 februari: de eerste etappe

8 februari: we gaan op reis.

Met een volgeladen camper en met de hartelijke groeten van onze fantastische gastheer en gastvrouw Ed & Karin en hun kinderen Milou & Sven (Milou was helaas een beetje ziek en ook Ed had wat buikpijn, gauw beter worden hoor) vertrokken we richting Piha, met aanwijzingen van Ed & Karin om een meer toeristische route te rijden via Dargaville, Mapau, Wellsford, Kaukapakapa en Helensville naar Piha te rijden. Na een uurtje of 2 stopten we op een mooi parkeerterrein met een prachtig uitzicht over het water van Kaipara Harbour om even rust en koffee te nemen. Het was even improviseren want we hadden wel een koffiezetapparaat van Ed & Karin meegekregen maar we hadden geen 220 volt. Maar Tineke toverde met warm water en het oude vertrouwde opschenksysteem toch een paar heerlijke mokken koffie te voorschijn. Het weer was prachtig, al kwamen er wat meer wolken voor de zon drijven en later vlak na Auckland hadden we een plensbui waar je rustig u tegen kon zeggen maar ook dat ging weer voorbij. De route was rustig en mooi, toeristisch zogezegd, maar al voor Wellsford sloeg de twijfel toe. Ed had al uitgezocht dat de camperplaatsen eigenlijk gewone parkeerplaatsen waren en Tineke wil graag op een camping staan niet op een parkeerterrein... dus na wat overleg besloten we om Piha deze keer links nee rechts te laten liggen en door te rijden via Auckland naar een plaats die we nog moesten kiezen. Dus onder het rijden tikte Tineke een naam in waarna we konden zien hoeveel km er nog te gaan was... Maar nog steeds wisten we niet of daar dan een parkeerterrein of een camping was. Dus eerst een soort VVV kantoor opzoeken. In Te Awamutu vond Tineke op de Navman de VVV post en 2 aanduidingen voor campings, dus zouden we bij de VVV uitvogelen of en waar een echte camping te vinden was.... Hoe anders liep dit af...De Navman verklaarde op een bepaald moment dat we op de afgesproken plaats waren aangekomen: het VVV kantoor eh eh was nergens te zien en ook van de straat klopte geen meter. Nou dan maar terug naar die oude vertrouwde manier van "vroeger": gewoon de weg vragen... En ja hoor de eerste dame die wij het vroegen wist wel een VVV kantoor, maar geen camping en wilde ons met alle plezier de weg wijzen... maar waar eindigden wij??? Juist op een camping, terwijl zij voor ons reed belde ze met haar man en die wist wel een camping.... na veel hartelijke dank dank dank betuigingen konden wij inschrijven, betalen, de electra aankoppelen enz, maar helaas geen internet vandaag, hopelijk morgen wel dan kan dit verhaal ook in ons dagboek. Ik heb nog een uurtje rond gewandeld in Te Awamutu (heel leuk centrum) en voor de rest zeg ik welterusten en tot morgen maar weer.... doei

PS vandaag ongeveer 450 km gereden, ook nog getankt, deze bus rijdt op diesel beter dan 1 op 10 dus dat is niet slecht... en 4 cent korting per liter als je voor 4 euro insloeg... naahh wat mars enz wat je anders ook koopt... ook weer verdient.

groeten Ger & Tineke